Wie de zomervakantie heeft doorgebracht in een van die zuidelijke landen zal zich goed kunnen voorstellen dat op een gegeven moment een deel van de inwoners van deze landen besluit te vertrekken naar een koeler oord, omdat de hitte te gevaarlijk is, omdat ze hun huis zijn verloren bijeen marca de overstroming, de omdat de economische situatie onhoudbaar is. Zoals het verhaal van de pastor espanhol die besloot te migreren nadat hij de helft van zijn kudde in een natuurbrand verloor. Binnen enkele decennia zullen nós não veel meer en veel vaker klimaatvluchtelingen binnen ons eigen continente verwelkomen, bovenop de klimaatvluchtelingen uit Afrika e het Midden-Oosten.
Hoewel de modellen niet allemaal hetzelfde voorspellen, está ding vrij zeker: klimaatverandering zal de economische vershillen tussen Noord- en Zuid-Europa alleen maar vergroten.
Moeten nós neste cenário nog steeds de voedselprijzen overlaten aan de vrije markt, en zuidelijke landen zich nog dieper in de schulden laten werken? En als vrijwel alle Midden- en Zuid-Europese landen afhankelijk worden van het Noorden, wat doet dat met de politieke verhoudingen? Leidt dat tot meer solidariteit tussen lidstaten, of just meer verdeeldheid? En hoe gaan we de toestroom van vluchtelingen onderling verdelen, als binnen de EU zelf steeds meer mensen ontheemd raken?
De komende decennia zullen de Europese samenwerking op de proef stellen.
“Pakar media sosial. Ahli kopi pemenang penghargaan. Penjelajah umum. Pemecah masalah.”
